Τα ΑΜΕΑ;
Το είδα την προηγούμενη βδομάδα και το φωτογράφισα. Ενα αναπηρικό αμαξίδιο να κινείται στο οδόστρωμα θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του επιβαίνοντος. Συχνό το φαινόμενο, αλλά δεν φαίνεται να ενεργοποιεί τους αρμοδίους.
Αναρωτήθηκα αν μπορούσε να κινηθεί στο πεζοδρόμιο, αλλά δεν το έκανε. Διαπίστωσα ότι θα ήταν αδύνατον.
Εμπόδια όπως παραγγελίες καταστημάτων αφημένες πάνω στο πεζοδρόμιο, στενά τμήματα, απουσία ράμπας, κολώνες, σήματα, καθιστούσαν αδύνατη την κίνηση του.
Δυστυχώς, ακόμα και νέα πεζοδρομια που κατασκευάζονται δεν πληρούν τις προδιαγραφές για ΑΜΕΑ1 και παρά τις επισημάνσεις, οι αρμόδιοι κωφεύουν αλλά και εμείς ως πολίτες δεν φαίνεται να τους διευκολύνουμε…
Να χαιρόμαστε τις “ευαισθησίες” μας…
Δυστυχώς έχει αποδειχτεί ότι όταν άνθρωποι που βρίκονται στην “εξουσία” και μπορούν να διορθώσουν πολύ σημαντικά πράγματα αδιαφορούν. Συμβαίνει σε πολλές πόλεις, δεν είμαστε η εξαίρεση. Ισως γιατί οι ίδιοι ή συγγενικά τους πρόσωπα δεν βρίσκονται σε αυτήν την θέση για να δούνε τίς δυσκολίες. Τους εύχομαι να είναι πάντα καλά και να μην δοκιμαστούν ποτέ. Αλλά όταν αναφέρονται στο ” είναι θέμα παιδείας ” σε συνεντεύξεις για διάφορα άλλα θέματα να έχουν και τα ανάλογα προσόντα να το στηρίξουν και να το αποδείξουν όχι με το πλούσιο λεξιλόγιο αλλά με πράξεις και αγάπη στην μειοψηφία.
Είναι δραματική η κατάσταση που επικρατεί αλλά και η αδιαφορία όλων μας για το θέμα
δεν ειναι μόνο θέμα ευαισθησίας ή παιδείας ή πολυτέλειας,αλλά εφαρμογής νόμου..ο νόμος ρυθμίζει όσα οι άνθρωποι δε μπορούν να καταλάβουν οτι πρέπει να εφαρμόζουν από μόνοι τους.. και αυτό το λέω για να μην αυτοβαυκαλίζονται οι βάρβαροι ιδιωτες που καταπατουν τα πεζοδρομια,οι κάγκουροι οδηγοι που παρκαρουν κλείνοντας τις ελάχιστες ράμπες, και οι υπηρεσίες που δεν «εντοπίζουν» τέτοιου είδους πλημμέλειες στις κατασκευές..
υποτιθεται ότι όλοι, άλλοι άμεσα και άλλοι έμμεσα ζούμε από τη φιλοξενία …πότε λοιπόν θα δείξουμε τους καλούς τρόπους που μάθαμε στο σπίτι μας;
ποιους νόμους ρε Κουλα? ζούμε στην χώρα του δημόσιου υπαλλήλου που τα παίρνει κάθε μήνα και δεν τον νοιάζει τίποτα. Οι νόμοι ισχύουν όταν πέσει γλύψιμο ή όταν τους κράξεις ή……..όταν τους συμφέρει.
η αληθεια είναι ότι το κυριο πλεονέκτημα που απολαμβάνει ο δημόσιος υπάλληλος και μόνο, η μονιμότητα, είναι η αιτία για την αναπτυξη ανευθυνης νοοτροπίας και όλων των συνεπείων αυτής, τόσο εντός της εργασίας όσο και στην κοινωνική ζωη δημιουργώντας γενικό κοινωνικό πρώτυπο που συγκρούεται καθημερινά τόσο με αυτό του ιδιωτικού υπαλλήλου όσο και του ελεύθερου επιχειρηματία,σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους..
και η συγκρουση αυτή οχι μόνο αποβαινει σαφώς αρνητικά σε βάρος των τελευταίων,αλλά αφήνει ταυτόχρονα μια εικόνα αταξίας και αναρχίας να πλαναται στη πόλη..μη θελκτική εως δυσλειτουργική για κατοικους και επισκέπτες..αυτή την εικόνα επιθυμούν κάποιοι να μας εντυπώσουν για το διάστημα 2006-2010;και εμείς να τους «συγχωρήσουμε» αφήνοντας τους να πιστεύουν ότι μας έπεισαν ότι έτσι είναι οι σύγχρονοι δήμοι.. και δεν μεριμνουν ως οφείλουν για τα άτομα με ειδικές ικανότητες – ανεξαρτήτως γενεσιουργού λόγου- ή τις μητέρες που πηγαίνουν βόλτα με το καρότσι τα παιδία τους και ότι ζητάμε πάρα πολλά από τους αιρετούς ..
τους επισκέπτες μας ποιος θα τους πείσει;; Η μήπως πιστεύουν ότι αρκούνται στο λίγο κρασί, λιγο θάλασσα και το αγόρι μου;