Ανύπαρκτες κοινωνικές δομές

Με αφορμή το κλείσιμο ΚΗΦΗ και ΚΔΑΠ, προχώρησα σε μια μικρή έρευνα για το θέμα των κοινωνικών δομών του Δήμου και πληροφορήθηκα μια σειρά από γεγονότα καθόλου τιμητικά.

Στις 20 Οκτωβρίου έγινε η παρουσίαση του προγράμματος αστικής ανάπλασης στο Δήμο Αγίου Νικολάου, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε. και εθνικούς πόρους. Σε αυτό το πρόγραμμα περιλαμβανόταν μεταξύ άλλων, ανέγερση κτιρίου για την στέγαση δραστηριοτήτων κοινωνικής φροντίδας (κτήριο Μιραμπέλλο), ΚΔΑΠ, ΚΗΦΗ και δράσεις συμβουλευτικής.

Δύο μήνες αργότερα, όλες οι παραπάνω δράσεις είχαν σταματήσει με την απόλυση (ή την πρόθεση απόλυσης από την Δημοτική Αρχή) των εργαζομένων. Το δε κτήριο που δημιουργήθηκε για αυτό τον σκοπό, μένει ελεύθερο χρήσης για τις ανάγκες του Δήμου…

Ηδη, ο Δήμαρχος είχε ενημερωθεί αρχές Δεκεμβρίου για την δημόσια δήλωση του Υπουργού Εσωτερικών να παρατείνει την λειτουργία τους, αλλά η απάντηση του ήταν πως πρόθεση του Δήμου είναι να κλείσει τις δομές…

Παράλληλα, υπολειτουργεί ουσιαστικά η «Βοήθεια στο Σπίτι», μια και δεν παρέχει τις υπηρεσίες που θα έπρεπε, ενώ σε περιστατικά που τους αναφέρονται, η απάντηση είναι του στυλ «είμαστε πλήρεις… δεν δεχόμαστε… θα δούμε… κλείνουμε…».

Ακόμα, ουδέποτε υπήρξε συντονισμός και συνεργασία μεταξύ των δομών, ώστε να αλληλοσυμπληρώνουν τις δράσεις τους, ούτε φυσικά υπάρχει κανένας έλεγχος ή αξιολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, πόσο μάλλον του ωραρίου εργασίας. Ακέφαλες ουσιαστικά οι δομές, λειτουργούσαν στον αυτόματο πιλότο, στηριζόμενες στο φιλότιμο των εργαζομένων, που σε πολλά προβλήματα έβρισκαν πόρτες και αυτιά κλειστά.

Τα ΚΔΑΠ, ενώ θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εκ των ενόντων (χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως παρατυπία), ουσιαστικά προτίμησαν να τα κλείσουν και αυτά και να μετατάξουν (τελικά) το προσωπικό αντί να το απολύσουν (ελλείψει συναίνεσης από την μειοψηφία).

Η μόνη δομή που χρηματοδοτεί ουσιαστικά ο Δήμος είναι το ΚΑΠΗ, ενώ το σύνολο των κοινωνικών δαπανών δεν ξεπερνά ετησίως τις 120.000 ευρώ. Για να κρίνετε, οι «λοιπές δαπάνες δημοσίων σχέσεων» (όχι όλες δηλαδή) είναι παραπάνω. Ούτε λόγος φυσικά για άλλες πρωτοβουλίες και δραστηριότητες, ακόμα και σε εθελοντική βάση. Πλήρης εγκατάλειψη του τομέα.

Στόχος του Δήμου ήταν να κλείσουν όλες οι δομές, προβάλλοντας παράλληλα το σκεπτικό ότι είναι υποχρέωση του κράτους να τις παρέχει. Μόνο που δεν μας εξηγούν γιατί υπέγραφαν συμβάσεις ενώ γνώριζαν ότι θα έπρεπε να τις χρηματοδοτήσουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (κάτι που ποτέ δεν έγινε). Ποιος τους υποχρέωσε; Η μόνιμη τακτική της αποποίησης ευθυνών δεν πείθει.  Μπορούν βεβαίως να πουν δεν θέλουμε να έχουμε σχέση, ούτε με αυτές, ούτε με τους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς και να έρθει το κράτος να τα αναλάβει όλα (που ούτως ή άλλως τα χρηματοδοτεί). Όχι όμως να ζητούν από την μια και να διώχνουν από την άλλη, αρνούμενοι ως δήμος ν’ αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες και υποχρεώσεις.

Στις 31/12/2008, σύμφωνα με την δέσμευση, το Υπουργείο Εσωτερικών με εγκύκλιο του, παρατείνει την λειτουργία των «Βοήθεια στο Σπίτι»,  «Μονάδες Κοινωνικής Μέριμνας» και των «Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων», μέχρι την έναρξη του ΕΣΠΑ. Στον Δήμο μας όμως σπεύσανε, πριν τη λήξη των προγραμμάτων και βάλανε λουκέτο¹ . Ετσι, θα μείνει και το κτήριο άδειο για να στεγάσει άλλες ανάγκες (μήπως αυτό ήταν εξ αρχής το ζητούμενο;). Τι και αν φτιάχτηκε για τις κοινωνικές δομές; Αλλωστε, όπως έλεγαν οι αρμόδιοι, φταίει η κυβέρνηση, άρα άλλους έβριζε ο κόσμος ενώ οι ίδιοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να τις κλείσουν.

Συμπερασματικά, ο Δήμος σήμερα διαθέτει ανύπαρκτες κοινωνικές δομές, αλλά περίσσευμα υποκρισίας. Με δική του κυρίως ευθύνη, μια και πότε δεν έδωσε την ανάλογη βαρύτητα που θα έπρεπε, διέλυσε ο κοινωνικός τομέας. Εστω και τώρα, καλό είναι να επανεξετάσει την στάση του και να δημιουργήσει δομές με συγκρότηση και αποτελεσματικότητα, αλλά και να εξασφαλίσει πόρους που να εγγυώνται την συνέχιση λειτουργίας τους. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις.