Περί κυκλοφοριακού, μέτρων, κλπ

Είμαι λοιπόν στην πλατεία, και εκείνη τη στιγμή περνά το εν λόγω όχημα. Είναι εκεί η αστυνομία, τείνει να σταθμεύσει, κοιτάζει χαμογελαστός τους αστυνομικούς μήπως πάρει έγκριση, αλλά δεν. Φαίνεται η λευκή στολή και τα γαλόνια δεν βοήθησαν (…)
Συνεχίζει και παρακάτω, μπροστά στο περίπτερο, στη μέση του δρόμου, πάνω στη διάβαση, ανάβει αλάρμ και το παρατά να κάνει τη δουλειά του.
Με τις σκέψεις αυτές, βρίσκομαι να περνώ τον παραλιακό προς Αμμούδι. Απαράδεκτη η κατάσταση. Καρέκλες, γλάστες, πινακίδες διαφημιστικές, πινακίδες που αναγράφουν ότι ο χώρος είναι χώρος στάθμευσης πελατών, σκουπίδια που παρατά ο καθένας όπου βρει, κλπ.
Θυμάμαι πέρυσι, κάποιο απόγευμα έχει βγει το λιμενικό και γράφει στη σειρά. Καλά έκαναν, αλλά…
Πλησιάζω έναν από αυτούς με αφορμή περιστατικό των ημερών[1. Σύνδεσμος σε ανάρτηση με τίτλο “Καλά να πάθουμε!”].
– Καλό θα ήταν να κάνετε κάτι με αυτούς που καταλαμβάνουν με διάφορα αντικείμενα το οδόστρωμα, εμποδίζοντας εκτός των άλλων τα οχήματα να σταθμεύσουν νόμιμα.
– Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας.
– Μα περί αυτού σας απασχολώ. Δεν μπορείτε να αδιαφορείτε για αυτούς που εμποδίζουν τους πολίτες να σταθμεύσουν νόμιμα.
– Εχουμε κάνει συστάσεις.
– Και; Είχε αποτέλεσμα; Γιατί δεν βεβαιώνετε τις παραβάσεις; Κι αν επιμείνουν, γιατί δεν επανέρχεστε;
– Να διαβάσετε τον νόμο.
– Να μου τον πείτε εσείς.
– Να πάτε στο λιμεναρχείο να τον ρωτήσετε.

Για να μην τα πολυλογώ, σε κάποια στιγμή εκνευρίστηκε και άρχισε τις χειρονομίες. Ευτυχώς συνάδελφος του στο όχημα του κατέβασε το χέρι και σταμάτησε το θέμα εκεί. Που θέλω να καταλήξω;
Υπάρχουν πολλά θέματα. Θεωρώ πρώτα απ’ όλα μεγαλύτερο παραβάτη αυτόν που καταλαμβάνει αυθαίρετα το πεζοδρόμιο ή το οδόστρωμα, παρά τον πολίτη που σταθμεύει κάπου που μπορεί να απαγορεύεται, αλλά δεν εμποδίζει.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι μόνο τα αυτοκίνητα, αλλά γενικότερα πως αντιλαμβανόμαστε τον δημόσιο χώρο.
Και φυσικά είμαι υπέρ της αστυνόμευσης, υπέρ της βεβαίωσης παραβάσεων. Αλλά με μέτρο και κατανόηση εκεί που χρειάζεται και ανάλογα με τη σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης.
Πιστεύω πως ο δήμος θα έπρεπε ως πρώτο μέτρο να αφαιρέσει τα απαγορευτικά απ’ όπου πραγματικά η στάθμευση δεν εμποδίζει. Δεν μπορεί μια ολόκληρη πόλη να είναι παράνομη. Να ανοίξει επίσης, για παράδειγμα, τον προαύλιο χώρο του 1ου Γυμνασίου τώρα την καλοκαιρινή περίοδο ως χώρος να σταθμεύει ο κόσμος. Να χαρτογραφήσει τους διαθέσιμους χώρους και να τους βάλει σε πινακίδες, ώστε οι επισκέπτες της πόλης να γνωρίζουν που μπορούν να αφήσουν τα οχήματα τους.
Η κατάσταση είναι πραγματικά απαράδεκτη για μια τουριστική πόλη. Πολύς θόρυβος, αδιαφορία, μια εικόνα που δεν ταιριάζει με αυτό που πουλάμε. Σε ποιον θα άρεσε αντίστοιχη κατάσταση εκεί που κάνει διακοπές; Υποθέτω σε κανέναν.
Και μια που ανέφερα τον θόρυβο, θυμήθηκα την κατάσταση στην Πλάκα. Γεμάτος ο τόπος επισκέπτες, ζωντάνια, ηρεμία, και ξαφνικά να βλέπεις δίκυκλα και αυτοκίνητα να περνάνε από δίπλα σου, με έντονο θόρυβο, αλλά και με τη δυσάρεστη οσμή των καυσαερίων. Η ανοησία και ο ελληνάρας στο έπακρο.
Καταστρέφουμε μόνοι μας το προϊόν, μη αντιλαμβανόμενοι ή αδιαφορώντας για τη ζημιά που κάνουμε. Μόνο που τη ζημιά την πληρώνουμε όλοι. Ενα άλλο που βλέπουμε είναι, ενώ ουσιαστικά έχει ξεκινήσει η σεζόν, να συνεχίζονται εργασίες ανακαίνισης, κλπ, στην καρδιά της πόλης. Κάποια στιγμή πρέπει να καθοριστεί περίοδος για το πότε μπορούν να γίνονται. Δεν μπορεί να έχει ανοίξει η σεζόν και στο διπλανό μαγαζί να γίνεται χαλασμός.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ξεκάθαρους κανόνες για το πως λειτουργεί η πόλη. Η αστυνόμευση χρειάζεται για να εφαρμόζονται οι κανόνες. Χρειάζεται όμως και συνέπεια. Δεν μπορεί να εφαρμόζεται ένα μέτρο και να ατονεί. Είτε γιατί υπάρχουν αντιδράσεις, είτε γιατί τα έσοδα από τις παραβάσεις μηδενίζονται (…), με αποτέλεσμα να γίνονται παρεμβάσεις στην αστυνομία να ατονήσει την δράση της.  Και αφού επικρατήσει πάλι το χάος, να την κατηγορούμε.
Επίσης, οι αρχές να μην χρειάζεται να τις καλέσουν οι πολίτες για να πράξουν το καθήκον τους. Δεν μπορεί να περνούν δίπλα από την παράβαση και να κάνουν ότι δεν βλέπουν. Να πηγαίνουν σε κάποιο περιστατικό, κατανοητό. Να κάνουν βόλτα όμως και να αδιαφορούν, δεν βοηθά. Οπως δεν βοηθά να νομίζουμε ότι η αστυνομία μπορεί να βρίσκεται παντού. Δεν διαθέτει το προσωπικό και η δική μας συμβολή χρειάζεται μερικές φορές, αναφέροντας το πρόβλημα.
Από την άλλη, υποχρέωση της δημοτικής αρχής είναι να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, κάποιων μέτρων, όπως πχ η εξεύρεση χώρων στάθμευσης. Η απαγόρευση στάθμευσης στην πλατεία έχει αλλάξει την εικόνα. Ομως θα αποτύχει μακροπρόθεσμα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.
Κάποτε πρέπει να λέμε αλήθειες και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Μπορούμε να αλλάξουμε την εικόνα της πόλης, να την κάνουμε περισσότερο φιλική σε επισκέπτες και κατοίκους, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Και φυσικά να σεβόμαστε τους κανόνες. Και για να τους σεβόμαστε, πρέπει να αγαπούμε τον τόπο μας και να τον βάζουμε πάνω από την βόλεψη μας.
Μεγάλη η κουβέντα και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μερικές γραμμές. Οπως πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος και ο κάθε φορέας (όπως και οι πολίτες), να αναλάβει τις ευθύνες του. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει μέλλον.