Μια απάντηση από ένα “ασήμαντο ανθρωπάκι”

Με αφορμή αναρτήσεις του ιστολογίου, υπήρξε σφοδρή επίθεση από κάποιους κύκλους. Αλλοι με ύβρεις, άλλοι με υπονοούμενα, άλλοι με προσβολές και απαξίωση, θέλησαν και με αυτό τον τρόπο να πετύχουν την σιωπή. Πόσο αλήθεια ανόητοι μπορεί να είναι, αφού δεν το κατάφεραν με δικαστικές διώξεις[1. Ανάρτηση με θέμα “Κατέρρευσε η σκευωρία. Αθώος!”]; Τα πιο “ήπια” από αυτά, εγκρίθηκε η δημοσίευση τους. Κάποια άλλα, εντελώς χυδαία, διεγράφησαν.
Το κόλπο είναι παλιό και δοκιμασμένο. Μόνο που η συνταγή δεν πιάνει στον γράφοντα. Οσο περισσότερο πιέζουν καταστάσεις, όσο περισσότερο βρίζουν και συκοφαντούν, τόσο ισχυρότερη είναι αντίδραση, τόσο περισσότερο αποκαλυπτικό γίνεται το ιστολόγιο, τόσο αναδεικνύονται θέματα που αλλιώς θα περνούσαν στα ψιλά.
Λοιπόν. Να ξεκαθαρίσουμε τον ρόλο του ιστολογίου. Του πρώτου ιστολογίου με συστηματική παρουσία, που “βιαίως” διακόπηκε λόγω ασφαλιστικών μέτρων και δίωξη για “συκοφαντική δυσφήμιση κατ εξακολούθηση” (παύθηκε οριστικά η ποινική δίωξη, αφήνοντας εμβρόντητους τους διώκτες).
Μέσα από το ιστολόγιο αναδείχθηκαν αρκετά θέματα. Αλλα περισσότερο σοβαρά, άλλα λιγότερο. Καθημερινά σχεδόν υπήρχε αρθρογραφία, την οποία διάβαζαν χιλιάδες συμπολίτες, είτε επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα, είτε μέσω του ενημερωτικού δελτίου που στελνόταν κάθε μέρα.
Στενά παρακολουθούσε τα θέματα και η δημοτική αρχή και παρενέβαινε συχνά (και μπράβο της), ώστε να διορθωθούν αρκετά από τα στραβά της πόλης.
Ανάμεσα στα όσα βοήθησε το ιστολόγιο να αναδειχθούν, θα σταθώ σε δύο που ξεχωρίζω ανάμεσα στα άλλα.
Το πρώτο αφορά την προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ. Μετά από αρκετές αναρτήσεις, τίποτα δεν είχε αλλάξει. Ετσι, στο τέλος στάλθηκε αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη[2. Ανάρτηση με θέμα “Στον Συνήγορο του Πολίτη”]. Κράτησε περίπου ένα χρόνο η αλληλογραφία, μέχρι τελικά με δική μου συγκατάθεση να κλείσει το θέμα, και αφού ήδη η δημοτική αρχή άρχισε να δείχνει κάποια θετικά βήματα, κατόπιν σχετικών δεσμεύσεων και προς τον ΣτΠ. Αρχισαν να κατασκευάζονται πλέον οδηγοί τυφλών, να βελτιώνεται η προσβασιμότητα σε δημόσιους χώρους και κτήρια, να χωροθετούνται θέσεις στάθμευσης για ΑΜΕΑ.
Το δεύτερο αφορούσε την τηλεοπτική σειρά “Το Νησί”. Ουδείς είχε πάρει χαμπάρι ότι γινόταν το κάστινγκ για να γυριστεί στα Χανιά (το μεγαλύτερο μέρος)[3. Ανάρτηση με θέμα “Σε σειρά του MEGA «Το νησί»!”]. Το ιστολόγιο ανέδειξε την μεθόδευση που επιχειρούνταν και έβαλε μια σειρά ζητήματα, μην αφήνοντας το θέμα να ξεφουσκώσει [4. Ανάρτηση με θέμα “Σχόλιο για τα γυρίσματα του Νησιού”]. Τελικά, στο Δημοτικό Συμβούλιο έβαλε το θέμα (προς τιμήν του) ο κ. Ανδριώτης[5. Ανάρτηση με θέμα “Καμία ενέργεια ακόμα…”].
Αν το ιστολόγιο δεν παρακολουθούσε το θέμα, αν δεν είχε κρούσει άμεσα τον κώδωνα του κινδύνου, θα είχαν γίνει τα γυρίσματα στα Χανιά. Και προφανώς, αυτά θα εκμεταλλεύονταν το μεγαλύτερο κομμάτι της προβολής, με τεράστια ζημιά για την περιοχή.

Αυτός λοιπόν ο “ψευτοδημοσιογράφος“, το “ασήμαντο ανθρωπάκι“ σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Βραχασίου κ. Φθενάκη, όχι μόνο δεν άκουσε έστω ένα ευχαριστώ, αλλά βρέθηκε και διωκόμενος για αποκαλύψεις του που αφορούσαν στημένους διαγωνισμούς, παρανομίες, προμήθειες. Μα πάνω απ’ όλα, γιατί προτάθηκε να μπει στο ΔΣ της ΔΑΕΑΝ και φοβούνταν ότι δεν θα μπορούσαν να δρουν εντελώς ανεξέλεγκτα.

Μάλιστα λίγες μέρες πριν την δίωξη του γράφοντα, ένα άλλο σκάνδαλο είχε αποκαλυφθεί[6. Ανάρτηση με θέμα “Σκάνδαλο με υπογραφή Κουνενάκη!”] και θορυβήσει την παρέα Κουνενάκη. Ναι. Αυτού που έκανε προεκλογικά σημαία του την “διαφάνεια”. Ναι αυτού που με το alter ego του, μαγείρευαν τα στοιχεία της ΔΑΕΑΝ και απέκρυψαν χρέη, δυναμιτίζοντας την βιωσιμότητα της επιχείρησης.
Και το ΔΣ της ΔΑΕΑΝ, αντί να ζητήσει την εφαρμογή του άρθρου 33 του καταστατικού της ΔΑΕΑΝ (που αναφέρει μεταξύ άλλων ότι “Ο ιδρυτής είναι υπεύθυνος για την αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη η εταιρία ή οι καλόπιστοι τρίτοι, μέτοχοι ή μη… Πρόσωπα που έχουν ενεργήσει στο όνομα της υπό ίδρυση εταιρείας, ευθύνονται για τις πράξεις αυτές απεριόριστα και σε ολόκληρο…“) και να προστατεύσει τα συμφέροντα της εταιρίας, έστειλε στο δικαστήριο αυτόν που ζητούσε εφαρμογή του νόμου και διαφάνεια.

Αυτοί μας κυβερνούσαν μέχρι σήμερα. Αυτοί επιθυμούν να συνεχίσουν να το κάνουν. Με ήθος και μεθόδους υποκόσμου. Αυτός ο δήμαρχος και αυτή η αυλή έχουν γαντζωθεί στην εξουσία και νέμονται τον τόπο, ενώ κάποιοι από αυτούς θα έπρεπε να είναι απολογούμενοι στον εισαγγελέα. Αυτοί ήθελαν να φιμώσουν το ιστολόγιο για να πάψει να κάνει αποκαλύψεις.
Δεν θα επεκταθώ σε περισσότερα ζητήματα. Είναι πολλά. Πάρα πολλά. Και αγγίζουν μεγάλο τμήμα του κύκλου του κ. Κουνενάκη.
Ομως δεν θα ξεχάσω ότι έπιανε δημοσιογράφους και πίεζε ΜΜΕ για να μην φιλοξενούν τον γράφοντα, ώστε να μην παίρνουν διαστάσεις τα καταγγελλόμενα[7. Ανάρτηση με θέμα “Αστραψε και βρόντηξε”]. Και να τονίσω πως με τα πρόσωπα αυτά δεν είχα καμία προσωπική σχέση πέραν της γνωριμίας, ώστε να έχουν κάποιον λόγο να αγανακτήσουν και να εκφράσουν ακόμα και δημόσια την δυσαρέσκεια τους.
Και έρχεται σήμερα και θέλει να μας πει τι ο κ. Κουνενάκης; Οτι πιστεύει στην διαφάνεια; Στην πολυφωνία; Οτι επιζητά την κριτική; Οτι θέλει το καλό του τόπου; Πως; Με συγκάλυψη; Με διώξεις; Με συμφωνίες και παζάρια κάτω από το τραπέζι;
Δεν ξέρω πόσους έπεισε με τα γελοία επιχειρήματα του και δεν ξέρω πόσους θα πείσει και την επόμενη Κυριακή. Ενα όμως είναι βέβαιο. Ο γράφων ποτέ δεν επηρεάστηκε από το κλίμα. Ούτε στην λιακάδα είχε πρόβλημα, ούτε στην καταιγίδα.
Γράφει αυτό που γράφει επειδή πιστεύει όσα γράφει. Και πολεμά αυτούς που ενίοτε πολεμά, γιατί αγανακτεί όπως και πολλοί συμπολίτες, που δεν τολμούν όμως να το εκφράσουν δημόσια.
Και ναι, ασκεί δημοσιογραφία. Δημοσιογραφία των πολιτών[8. Σύνδεσμος σε λήμμα στον Βικιπαίδεια]. Ορος υπαρκτός και δόκιμος. Ας παραθέσω ένα απόσπασμα:

Δημοσιογραφία των πολιτών ή συμμετοχική δημοσιογραφία είναι η δημοσιογραφία που ασκείται από κάθε πολίτη, που δεν είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος, συχνά με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών και του Διαδικτύου.
Ο όρος εννοιολογήθηκε από τον Dan Gillmor στο βιβλίο του We the media. Υποστηρίζει λοιπόν ότι διαδραματίζεται μια μεταμόρφωση της δημοσιογραφίας, από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης του 20ου αιώνα σε κάτι βαθύτερο και πιο δημοκρατικό. Παλαιότερα η ροή των ειδήσεων ήταν μονόπλευρη, από τα μέσα προς το κοινό, με ελάχιστη δυνατότητα παρέμβασης από το τελευταίο. Μέσω της δημοσιογραφίας των πολιτών όμως, η ροή αυτή γίνεται αμφίδρομη και τα όρια μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή ειδήσεων πολύ δύσκολα να προσδιοριστούν.

Ο ρόλος και η θέση του ιστολογίου αναλύονται με σαφήνεια[9. Σύνδεσμος στην επιλογή του μενού “Για μένα”]. Από την αρχή, και για λόγους αρχής, ήταν επώνυμη η αρθρογραφία, σε μια εποχή που όλα σχεδόν τα ανάλογα ανά την Ελλάδα ιστολόγια ήταν ανώνυμα. Εν γνώση ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περιπέτειες τον γράφοντα.
Καμία αναγνώριση και δημοσιότητα δεν επιδιώκω. “Δεν αποσκοπώ σε κάτι. Το μόνο στο οποίο απαντώ πάντα είναι η παρόρμηση μου“. Ενα εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης δημιούργησα, με καυστικό ενίοτε λόγο, αλλά απόλυτα θεμιτό ανάλογα με τις περιπτώσεις.
Επί του θέματος έχει πάρει θέση και το Ευρωπαϊκό δικαστήριο, όπως πχ στην περίπτωση της εφημερίδας “Αυγή”, όργανο του κομματικού φορέα του οποίου είναι μέλος αυτή την εποχή (…) ο κ. Κουνενάκης:

η δημοσιογραφική ελευθερία καλύπτει ακόμη και έναν βαθμό υπερβολής ή και πρόκλησης στους χαρακτηρισμούς… Δέχτηκε ομόφωνα ότι με την καταδίκη της εφημερίδας και του διευθυντή της… από τα ελληνικά δικαστήρια, παραβιάστηκε η αρχή της ελευθερίας της έκφρασης (αρθ. 10 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).
Στην απόφασή του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σημειώνει ότι το δημοσίευμα… αναφερόταν στη δημόσια πολιτική δράση του Κ. Βελόπουλου, «ο οποίος δεν πρέπει να θεωρηθεί “συνήθης ιδιώτης” αλλά δημόσιο πρόσωπο».
Οτι οι χαρακτηρισμοί έγιναν στο πλαίσιο «μιας αντιπαράθεσης με μεγάλο δημόσιο ενδιαφέρον».
Η απόφαση αποτελεί άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στη βιομηχανία των αγωγών κατά του Τύπου, στην ισχύουσα στην Ελλάδα νομοθεσία και στη δικαστική πρακτική που στέλνει συνεχώς εφημερίδες και δημοσιογράφους στο εδώλειο για δυσφημήσεις πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων και τους απειλεί με υπέρογκες αποζημιώσεις.

Ας μαζέψει λοιπόν ο κ. Κουνενάκης τους κολαούζους του, γιατί αντίθετα αποτελέσματα προκαλούν. Οτι και να κάνουν, δεν πρόκειται να σταματήσω να γράφω. Ομως, κι όταν έγινε αυτό, βρέθηκαν άλλα να καλύψουν το κενό. Και ας καταλάβει, πως “Οι πολιτικοί που τους πειράζουν τα ΜΜΕ είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα“.
Να κλείσω κάπου εδώ το κείμενο γιατί είναι μακροσκελές και κουραστικό, αν και έπρεπε κάποια στιγμή να λεχθούν κάποια πράγματα, που δεν ειπώθηκαν στα 6 χρόνια λειτουργίας του ιστολογίου.
Να πω λοιπόν πως ο γράφων έχει καθαρή την συνείδηση του. Ισως κάποιες φορές να υπήρχε το στοιχείο της υπερβολής, όμως ποτέ δεν θέλησε να αδικήσει κανέναν, πόσο μάλλον να βλάψει τον τόπο, όπως συστηματικά κάποιοι ήθελαν και θέλουν να περάσουν στον κόσμο. Αλλωστε, δεν είναι δυνατόν να κινδυνεύσει ο τόπος από ένα “ασήμαντο ανθρωπάκι“, που το παίζει “ψευτοδημοσιογράφος“, αλλά από αυτούς που έχουν την εξουσία να ορίζουν την μοίρα του τόπου μας.
Σαν επίλογο, να παραθέσω το ρητό που κοσμούσε το πρώτο ιστολόγιο που ξεκίνησα: “Αν ελευθερία σημαίνει κάτι τελικά, αυτό είναι να έχεις το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν” (Τζωρτζ Οργουελ).